Parijs – Roubaix Cyclo
Zondag 10 juni konden we ons hart ophalen in het prachtige Noord Frankrijk. Alwaar de mécaniciens eruit zien als dikke mannen met snor en platte pet, de wijn zo rood is als het bloed sijpelend uit een schaafwond die zojuist veroorzaakt is door een onvermijdelijke kei van het Carrefour de l’Arbre en er geen renners maar alleen helden bestaan. Eén groot heldenepos stond ons aldaar te wachten. Het was ‘A day in Hell’ om nog lang van na te genieten.
25 mm banden op zo’n 6 bar en een dubbel stuurlint voor wat extra demping. Om nog maar even een quote aan te halen van Roger de Vlaeminck: “Ik ben zelf niet echt onder de indruk van mijn prestaties in Parijs-Roubaix. Ik had gemakkelijk vijf of zes keer kunnen winnen, en zelfs dat zou ik normaal gevonden hebben. Die wedstrijd lag me gewoon,” aldus Monsieur Parijs Roubaix, een titel die hij ondanks de vier ‘minder imposante’ zeges van Tom Boonen toch zeker nooit met onze neuspoederende Zuiderbuur zou willen delen. Zo zie je maar, als het parcours je ligt, is het een fluitje van een cent. De Vlaeminck kan het weten, het is gewoon een kwestie van glijen over de keien. En daar gingen we …
<tekst: Albert de Vries>
